‘Hou je vast! Dit wordt heftig!’ riep Sam.
Hevige windstoten schudden het vliegtuigje en zijn inzittenden door elkaar. Aangevuurd door een felle wind rolden huizenhoge golven over de zee.
Ook Sam was nu stil geworden. Geconcentreerd keek ze voor zich uit en knelde de stuurknuppel in haar vuisten. Wat verder sloeg een enorme bliksem in op zee.
‘Pas op!’ schreeuwde Nick. ‘We worden beschoten!’ Wat verder doorboorden enkele luchtdoelraketten het wateroppervlak.
Sam gaf een ruk aan de stuurknuppel en duwde de gashendel volledig open.
Het vliegtuig maakte een scherpe duik naar links en scheerde rakelings over de woeste golven.
‘Vier stuks!’ Nick sprong op en neer op zijn stoel. ‘Rechts achter ons. Ze naderen snel!’
Als een volleerde pilote slalomde Sam tussen de golven door. Links en rechts, op en neer.
Het boordalarm ging af. Een rood lampje begon te flikkeren.
‘Pas op!’ Nick wees in paniek naar een reusachtige muur van water die hun kant oprolde. ‘Optrekken!’
Op het laatste moment trok Sam de stuur-knuppel uit alle macht naar zich toe. Het vliegtuig schoot loodrecht omhoog.
De vier raketten verdwenen in de watermassa.
‘Jiehaaa!’ Sam en Nick schreeuwden het uit van geluk. Maar niet voor lang. ‘Rechts! Zes stuks!’
Sam had nauwelijks tijd om te reageren. Ze gooide haar stuurknuppel naar links.
Het vliegtuigje draaide om zijn as en maakte enkele zijdelingse buitelingen.
De raketten scheerden links en rechts voorbij. Ze hadden even tijd gewonnen… De raketten maakten een brede bocht en zetten opnieuw de achtervolging in.
‘Zet je schrap!’ schreeuwde Sam. ‘We moeten koste wat het kost land bereiken! Ik kan die dingen niet veel langer van ons afhouden!’ Ze trok de stuurknuppel opnieuw naar zich toe en zette wederom een steile klim in. Verbeten klemde ze haar kaken op elkaar. Het was erop of eronder.
Nick keek over zijn schouder. Rechts, net boven het wateroppervlak, waren de raketten alweer in aantocht. ‘Wat doe je ’s hemelsnaam!’ brulde Nick in paniek.
Sam antwoordde niet. Dikke zweetdruppels rolden over haar gezicht.
Het vliegtuig ging nog steeds loodrecht omhoog. De projectielen zaten in hun zog. Het zou nu niet lang meer duren.
Met een ruk werd Nick tegen zijn stoel gedrukt. Een tel later hing hij ondersteboven in zijn gordel.
Sam had een achterwaartse looping ingezet.
De raketten flitsten voorbij.
Het vliegtuigje stormde nu in een duizelingwekkende vaart op het wateroppervlak af.
Nick voelde een enorme druk op zijn borst. Hij staarde vol afgrijzen naar de zwarte zee. ‘Optrekken!’