‘Nu is het onze beurt’, zei Neuro met een kwaadaardige blik in zijn ogen. ‘Ik heb een geweldig idee. Als zij ons kunnen aanvallen met een modelvliegtuig, dan kunnen wij dat ook. Herinneren jullie je nog de onbemande vliegtuigjes – die drones – die ik ooit uitgevonden heb?’
Eego en Isteria knikten.
‘Ik heb ze nog verder geperfectioneerd.’ Neuro grijnsde. ‘Ze zijn gevuld met minuscule ninjarobots. De ninjarobots zijn nauwelijks een paar centimeter groot, maar hebben allemaal twee samoeraizwaardjes en enkele Shuriken, je weet wel, metalen werpsterren. We laten de ninjarobots bij het landhuis van die kinderen landen. De ninja’s lossen het dan wel verder op. Hun batterijen gaan vier uur mee. In die tijd maken ze gehakt van die ettertjes.’
‘En dad verdel je onz nu’, zei Isteria droogjes. ‘Vaar vacht je ob om die ninjavliegduigjez ob te diepen?’
‘Dat is een beetje het probleem’, zei Neuro. Hij haalde een metalen kastje met knoppen en een antenne uit een kast. ‘Ik heb nog wel de afstandsbediening, maar die drones liggen ergens in het magazijn.’
‘Ga ze dan verdorie halen!’ zei Eego ongeduldig.
Neuro verdween morrend door de deur.
Toen Neuro enkele minuten later nog niet terug was, greep Isteria het kastje. ‘Did gaad me nied snel genoeg. Led maar eenz ob.’ Ze duwde op de “aan”-knop. ‘Ik laad die drones gewoon hierheen vliege. Zo moeilijk kan dad nied zijn.’ Ze prutste aan enkele knopjes. ‘En… Hopla!’
In het magazijn klonk een zacht gezoem.
Een seconde later galmde er een ijselijke schreeuw door het lab.
Eego en Isteria renden verschrikt naar de glazen deur.
In de verte kropen tientallen ninja’s uit de drones en overspoelden Neuro. Ze hakten op hem in dat het een lieve lust was.
‘Schakel die ninja’s uit! NU!’ Neuro greep een zware plank en probeerde de ninjarobots van zich af te slaan, maar ze waren met te veel.
Isteria draaide verwoed aan de knopjes.
Tevergeefs. De situatie werd alleen maar erger.
Een regen van Shuriken daalde op Neuro neer.
Neuro’s gekrijs ging door merg en been. ‘Ik had het nog zó gezegd!’ gilde hij. ‘Een gebroken spiegel brengt zeven jaar ongeluk!’
Eego gooide de glazen deur dicht en deed hem razendsnel op slot.
Aan de andere kant rende Neuro voor zijn leven. Hij knalde tegen de gesloten deur en begon als een waanzinnige op het glas te beuken. ‘LAAT MIJ HIERUIT! HELP!’
‘Nou, nou, nou… Ik moet toegeven dat het inderdaad een mooie uitvinding is’, zei Eego. ‘Wat een slachtpartij.’ Hij keek geboeid naar het gevecht. ‘Die ninja’s hakken er écht wel op los. Het lijkt wel reclame voor een slachthuis. We zouden goed gek zijn als we hem hielpen. Hij bekijkt het maar. Hoelang gingen die batterijen ook alweer mee?’
‘Vier uurtjez, dagt ik’, antwoordde Isteria. ‘Prima. Dan kunnen we nog even verder werken aan de IJsmodulator.’
‘Heeeeeeeeeeeelp!’